12-02-07 22:30 uur - De eerste update

Vandaag voor 8 weken de deur in Nieuw Roden achter me dichtgetrokken, wel even een raar gevoel, maar gek genoeg zijn de zenuwen een stuk minder geworden. Ik weet nu dat alles op mijn werk goed achtergelaten is en ik kan me nu helemaal concentreren op wat er komen gaat.
Vanochtend heb ik nog even gebeld met het ziekenhuis, om een definitief tijdstip van opname door te krijgen. Als ik later in de middag geopereerd zou worden, zou ik later dan 8:00 uur mogen komen, zoals eerder in de brief aangegeven. Tot mijn grote schrik werd het echter 7:30 uur en gaan we nu morgen tussen 5:00 uur en 5:30 uur rijden.
De reacties die ik tot nu toe van iedereen heb gekregen doen me heel goed en ik wil via deze weg daar dan ook iedereen hartelijk voor danken. Morgen zal mijn vader in het gastenboek waarschijnlijk een bericht plaatsen hoe de operatie gegaan is, want over 24 uur heb ik gelukkig een groot deel weer achter de rug.

15-02-07 15:45 uur - Weer thuis

Een half uur geleden ben ik weer thuis in Steenwijk gekomen. Na een toch wel lange rit achterin hangend, ben ik de auto uitgeschoven. Vandaag of morgen geef ik even een kort verslag van hoe het allemaal geweest is. Nu eerst bijkomen, want ik heb nog wel veel pijn en moet nog veel rusten.

Allemaal heel hartelijk bedankt voor de vele berichten in het gastenboek, ieder telefoontje wat ik pleegde vroeg ik toch even om voor te lezen wie er wat op het gastenboek geschreven had. Super om te horen hoe iedereen meegeleefd heeft.

15-02-07 22:45 uur - Weer een beetje bijgekomen

Na de autorit van vanmiddag heb ik na het innemen van medicijnen even bijgeslapen. Ik merkte niet eens dat mijn oma, zus, zwager en m'n neefje er nog waren. De medicijnen zitten nog in mijn lichaam en de verhuizing van Nijmegen naar Steenwijk was zeer vermoeiend.
Nu ik wat bijgeslapen heb, leek het mij een goed idee om even de afgelopen dagen door te nemen.
Dinsdag kwamen we om 6.45 uur aan, nadat we om 5.15 uur van huis weggegaan waren. Bij het intakegesprek kreeg ik al direct te horen dat ik in plaats van 1 nacht, wat er in de folder stond, ik 2 of zelfs 3 nachten moest blijven waarschijnlijk.
Ik stond als tweede op de lijst en mocht dus direct aan de slag om m'n been te scheren en mijn elegante operatiehemd en papieren onderbroek aan te doen. Vervolgens werd ik om 8:25 uur opgehaald. Ik kreeg een beenblock, waarbij er één been verdoofd zou worden met twee injecties. Één injectie in de bil en één in de lies, waarna ik na ongeveer een half uur niets meer zou moeten voelen aan pijn. Nadat dit allemaal gekeurd was, werd ik de operatiekamer ingereden.
Tijdens de operatie gaf ik aan dat ik nog een beetje pijn voelde en kreeg extra morfine toegediend. Toen er gezaagd ging worden, kreeg ik weer een pijnscheut en in totaal hebben ze me drie keer extra morfine toegediend, omdat de injectie in de lies niet geheel goed was aangeslagen en dat daardoor de pijn aan de binnenkant in mijn been nog te voelen was. Door deze verdoving werd ik wel enorm slaperig en duf, waardoor de operatie uiteindelijk vrij snel voorbij ging. Het was soms net alsof ik bij een timmerman op bezoek was trouwens, er werd gezaagd, geboord en een elektrische schroevendraaier gebruikt, heel maf om zoiets te horen tijdens een operatie. Na een half uur was de operatie klaar en mocht ik weer terug naar mijn kamer.
De eerste dag heb ik er veel last van gehad, pijn en een enorm stijf been, welke ik niet kon ontspannen. Deze dag ben ik verder dus ook slapend en volgespoten met morfine doorgekomen.
Woensdag zijn ze langsgekomen van de gipskamer om mijn brace aan te meten. 's Middags is de fysio gekomen en mocht het kussen onder mijn been vandaan, dat lucht enorm op, omdat je iets meer bewegingsvrijheid krijgt. Samen met de fysio hebben we de brace omgedaan en mocht ik met brace en al even uit bed om op een stoel te gaan zitten. Wat kan je je vreselijk oud gaan voelen in 5 minuten tijd zeg. Compleet kapot ben je na 5 minuten in en uit bed. De rest van de dag ben ik een beetje met een aantal oefeningen doorgekomen. Mijn ouders hebben me vandaag ook meer slapend dan wakker meegemaakt. De hoeveelheid morfine wekte nog wel enige zorgen, omdat de verdovingen wel afgebouwd moet worden, wilde ik naar huis kunnen op donderdag.
Donderdagochtend ging het uiteindelijk een stuk beter, ik had perfect geslapen en was maar een aantal keer wakker geworden. Het drukverband mocht er vanochtend meteen vanaf en ik mocht zelfs proberen naar de wc te gaan. Ik heb een wond van 14 centimeter uiteindelijk op mijn knie, terwijl de arts zei dat hij iets groter zou worden dan het litteken aan de linkerknie (4 cm), nou dat is dus wel gelukt, al vraag ik mij af wat hij onder het woord "iets" verstaat.
De fysio moest uiteindelijk bepalen of ik naar huis mocht of niet, dat hing in deze af van hoe goed ik met krukken kon lopen. Met mijn jarenlange ervaring met het lopen met krukken, was het dus een fluitje van een cent om haar er van te overtuigen dat ik naar huis mocht. Uiteindelijk zijn we om 13:30 uur het ziekenhuis uitgegaan en ben ik op de achterbank vervoerd naar Steenwijk.
De pijn is er nu nog steeds, er zit veel morfine nog in mijn lichaam en ben nog veel vermoeid, dus de komende dagen zal ik veel proberen te slapen. Voor degene die het willen zien en er tegen kunnen heb ik nog een foto van de wond op de site geplaatst. Deze foto hebben we vanavond tijdens het verschonen van het verband gemaakt.

17-02-07 19:30 uur - Een slechte dag

Vandaag heb ik niet echt een goede dag. Gedurende de hele dag heb ik best last van mijn been gehad en wist me ook niet echt goed een houding te geven in bed. Vaak is de 3e dag na een operatie altijd zwaar, maar gisteren was er zoveel bezoek langsgekomen, dat het een dagje opgeschoven is.
Gisteren een enorm leuke dag gehad, veel visite en dat is altijd de ideale afleiding. Het was uiteindelijk wel erg vermoeiend. Ewoud, een goede vriend van mij, is 's avonds ook langsgeweest. Hij is fotograaf en heeft ook de nodige foto's gemaakt voor op de site, zodat iedereen ook kan zien hoe ik erbij lig/loop.
Aangezien ik gisteren zoveel visite gehad heb, moest ik er vandaag wel behoorlijk van bijkomen. Een ander punt wat me nog wel enige zorgen baart is dat mijn been aan de buitenkant (rechts van de wond) nog steeds enigzins een doof gevoel geeft. Als het maandag nog steeds zo is ga ik hier achteraan bellen, misschien is er een zenuw iets afgeklemd of komt het door de bloeduitstortingen die er momenteel in mijn knieholte en buitenkant van m'n been ontstaan.
Ik had volgens mij nog niet gemeld dat ik dinsdag weer terug moet naar Nijmegen, de huidige brace wordt dan vervangen door een gipsen spalk. Nu mag ik mijn been 50%
belasten en met zo'n spalk mag ik hem zelfs tot 100% belasten. Ik probeer jullie snel weer op de hoogte te houden van alles wat er hier in Steenwijk gebeurd.

18-02-07 20:30 uur - Samen slapen

Vannacht niet echt goed geslapen en vanochtend al vroeg wakker, ik merk dat de morfine uit m'n lijf (aan het gaan) is en dat ik daardoor wel wat toename van de pijn bemerk. Gisteren heb ik m'n brace wat aangepast, er zitten stalen pinnen in die iets verbogen waren en recht in mijn huid drukten, dus dat maar even iets teruggebogen, dat lag toch wel iets lekkerder.
Ik heb nu zo'n beetje dag en nacht m'n brace om, omdat ik merk dat ik me dan iets fijner voel, meer steun en kracht in mijn been, alhoewel het wel bloedheet is en mijn haren hierdoor sneller weer teruggroeien, waardoor er veel jeuk is. Maar ja, opereren en revalideren hoort ook geen pretje te zijn geloof ik, dus we nemen alle randactiviteiten maar voor lief.
Vanmiddag is mijn 12 weken oude neefje Sander langsgeweest met mijn zus. Wat een mooi kereltje is het toch, als hij lacht, moet je automatisch ook lachen. Betere therapie dan dat bestaat er geloof ik niet. Uiteindelijk heeft hij zo'n 3 uur bij mij op bed gezeten/gelegen en lagen we heerlijk een middagdutje te doen. Als trotse oom wilde ik natuurlijk ook een aantal foto's hiervan op de site hebben staan. Maandag is de vaste oppasdag van opa en oma, dus morgen zal hij ook hier vanaf 7:00 uur weer zijn, op naar m'n volgende therapie dus...

20-02-07 16:30 uur - Retourtje Nijmegen

Gisteren heb ik geen update geplaatst omdat zoals ik eergisteren al melde, mijn neefje Sander op bezoek kwam. Dat was uiteindelijk heel erg leuk en hij wist het weer voor elkaar te krijgen om bij z'n oom in bed te liggen. Op een gegeven moment was ik zelfs verdrongen tegen de muur aan en meneer lag in het midden van het grote bed te slapen, dan typt het ook een beetje lastig. 's Avonds was ik helemaal kapot en heb dan ook veel geslapen toen Sander weg was.
Vanochtend moest ik me klaarmaken om weer even heen en weer naar Nijmegen te gaan. Mijn blauwe brace mocht eraf en hiervoor in de plaats zou ik een gipsen koker krijgen. Dan hoop je dat je knie alleen ingespalkt zal worden, maar het gips zit nu zelfs vanaf m'n enkel tot mijn lies. Gelukkig is het opengezaagd en is er een klitterbandspalk van gemaakt. Het is een onmogelijk wit geval die ik zelf nog niet aan kan doen, dus iedere keer hulp nodig heb. In bed hoeft het gelukkig niet om, maar het brengt wel een betere stevigheid dan dat blauwe ding.
Toen we thuiskwamen was bij de post de cd-rom met rontgenfoto's uit de St. Maartenskliniek aangekomen. Op de achterkant stond vermeld dat deze foto's niet apart opgeslagen en/of afgedrukt konden worden, dus het leek mij wel een leuk klusje om dat dus wel voor elkaar te krijgen. Na het nodige kopieer en plakwerk is het mij gelukt en plaats ik een aantal foto's van voor en na de operatie op de site. Veel kijkplezier.

21-10-07 22:00 uur - Een zware dag

Ik heb vandaag weer een aantal keer te horen gekregen dat veel mensen de site regelmatig en door sommigen zelfs dagelijks in de gaten gehouden wordt. Dit is voor mij ook een mooie motivatie om "updates" te blijven plaatsen. Het enige wat ik momenteel op internet doe is deze website bijhouden en het gastenboek om de haverklap checken. Ik vind het dan ook geweldig te zien/lezen/horen hoe iedereen meeleeft en de afleiding die er daardoor voor mij ook enigszins inzit is erg prettig. Dag en nacht op bed liggen lijkt namelijk erg leuk, maar het gaat toch wel vervelen op den duur, maar nog maar 5 weken te gaan.
Vandaag is eigenlijk mijn minste dag thuis tot nu toe. De pijn is vandaag wat heviger geworden en heb er vanavond dan ook voor gekozen om mijn gipsen spalk op bed aan te doen. De plek van de aanhechting van de pees en aan de buitenkant van mijn been zijn erg gevoelig en ik kan mijn draai dus ook niet echt vinden vandaag. Ik hoop dat ik komende nacht beter zal slapen dan dat ik afgelopen nacht gedaan heb.

22-02-07 23:00 uur - Een heftige pot hockey

Vandaag eigenlijk een dag als elke andere tot nu toe. Ik ben vanaf vandaag alleen wel begonnen met mijn medicijnen wat af te bouwen. Ik had per dag 3 "morfine-pillen", maar dat heb ik nu naar 2 teruggebracht om het te minderen. Met de pijn die toeneemt is dat geen pretje, maar ik kan er niet continue mee door blijven gaan en om verslaving te voorkomen, moet ik nu dus afbouwen.
Ik heb in mijn been het gevoel alsof ik een zware pot hockey of een toernooi in de voorbereiding heb gespeeld. Een aantal ballen hard op m'n schenen gekregen, hevige spierpijn in m'n kuit en hier en daar een steek. De blauwe plekken gaan momenteel ook aan de loop over m'n hele been en krijgen de meest mooie kleuren van de regenboog zo langzamerhand.
Het is vandaag precies een week dat ik thuis ben en ik ben het liggen nu al zat. Ik mag het nog een week of vijf volhouden. Gelukkig heb ik de nodige DVD's van huis meegenomen die ik nog niet gezien had en komt er de nodige visite langs. De afgelopen dagen al veel bezoek gehad en dat is wel erg leuk en gezellig. Komende dagen wil ik even kijken hoe het weer is, anders misschien m'n eerste tochtje maken met de rolstoel, samen met mijn ouders. Het lijkt me heerlijk om even buiten een frisse neus te halen, dus hopen op goed weer.

24-02-07 12:00 uur - Ook dit hoort erbij...

Gisteren heb ik even geen update geplaatst. Ik had gisteren niet een al te goede dag. Soms is het lastig te verkroppen dat je weer op je nest ligt en zit je er dus ook gewoon even emotioneel doorheen. De pijn was even wat heftiger en had weer slecht geslapen. Ik heb mijn gipsen spalk dus ook maar gisteravond omgedaan om m'n been zo recht mogelijk te houden. Maar op dat soort momenten baal je even van alles en kan je niet zoveel hebben. Ach, het hoort er allemaal bij en het gaat vanzelf wel weer over.
Een ding waar je wel veel plezier aan beleefd op een dag is uitkijken naar de visite. Gisteren heb ik bijvoorbeeld van mijn baas en voorzitter van de hockeyclub een grote fruitmand namens MHC Roden gekregen. Nog even en ik kom topfit weer terug als het zo doorgaat. Mijn zus en mijn zwager hadden me al een keukenmachine/blender gegeven, dus ik ga heerlijke fruitsapjes fabriceren.
Het is nu somber weer, dus vandaag zullen we waarschijnlijk niet met de rolstoel naar buiten gaan helaas. Hopen dat het morgen beter gaat worden dan maar. Ik moet nu stoppen met m'n typewerk, want ik moet mezelf weer injecteren. Iedere dag rond deze tijd moet ik mij 6 weken lang tegen trombose injecteren. Dus tot een volgende keer.


24-02-07 16:30 uur - Het eerste ritje

Het weer werd toch beter en mijn vader en ik hebben zojuist voor het eerst met de rolstoel naar de brievenbus heen en weer gereden. Heerlijk om er even uit te wezen, jammer alleen dat het zo'n kloteding is waar je ieder hobbeltje in kan voelen. Je merkt nu pas hoe lastig het is om in een rolstoel te zitten. Ik kon bijvoorbeeld de eerste stoep al niet normaal af, omdat de stoel klem kwam te zitten met de standaard waar mijn voet op moest staan en de straat.
Al met al was het wel even lekker om er tussen uit te zijn en weer wat frisse lucht te kunnen snuiven en niet horizontaal te liggen. Al moet ik nu wel even bijkomen van alle hobbels die in de weg en stoep zaten. Elke hobbel voel je nu namelijk nog zo'n beetje nadreunen.

25-05-07 23:00 uur - Een ander mens

Vandaag hebben we voor het eerst de grote stap gewaagd om me naar boven te takelen. Ik wilde gaan proberen te douchen en aangezien wij een trap met twee draaien hebben, is het niet eenvoudig om met krukken naar boven te gaan. Ik druk mezelf dan ook altijd op met m'n armen. Mijn vader moest m'n been vasthouden en uiteindelijk heb ik het dan gered om naar boven te komen.
Wat voel je je een heel ander mens als je gewoon heerlijk onder de douche kan staan (of zitten was het in dit geval op een douchestoel met een krukje ervoor), ik kon er bijna niet onder vandaan komen.
De tocht naar beneden was ook zwaar, maar uiteindelijk heb ik het gehaald en was ik helemaal kapot, maar wel heerlijk fris.
Morgen komt Sander weer, dus ik kijk weer erg uit naar morgen. Dat wordt waarschijnlijk ook wel weer een vermoeiende dag.

26-02-07 22:30 uur - Een dagje Sander

Het is weer maandag, de dag dat mijn neefje weer op bezoek geweest is. Natuurlijk ook vandaag heeft hij weer lekker bij mij op bed gelegen en heb ik hem weer de fles gegeven. Ewoud had al even aangegeven in het gastenboek dat ik vies geworden was door de zieke Sander, dat klopt wel een beetje. Nadat ik Sander zijn flesje gegeven had, kwam er nog weer wat terug, dat was even schrikken, maar gelukkig was het alleen mijn shirt maar. Ik heb er achteraf erg om moeten lachen. Hij is verder erg benauwd en heeft hiervoor van de huisarts medicijnen gekregen. Hopen dat hij snel weer wat minder zwaar ademt hierdoor.
Afgelopen nacht heb ik niet heel goed geslapen. Ik kreeg op een gegeven moment enig last van kramp in m'n knie en heb toen maar direct m'n spalk afgedaan. Het is niet een heel fijn gevoel namelijk. Ik doe mijn oefeningen nu wel even iets meer, want ik heb het gevoel dat mijn spieren een beetje stijf worden, dus even goed bewegen.
Morgen mogen de hechtingen eruit, dus hoop dat de huisarts morgen even langskomt. Daarover morgen meer.

27-02-07 23:45 uur - De dokter op bezoek

Doordat Thijmen en Ewoud vanavond onverwacht langskwamen een iets latere update. Deze twee spammers van mijn gastenboek zullen binnenkort met foto op de site te zien zijn, zodat iedereen ook een gezicht bij de namen heeft.
Vandaag is het alweer 2 weken geleden dat ik onder het mes geweest ben. Eigenlijk terugkijkend op de afgelopen weken is het wel sneller gedaan dan vooraf verwacht. Dit mede door de vele visite die langs geweest is en het vele slapen wat ik gedaan heb. Ik had dan natuurlijk ook heel wat slaap in te halen van de afgelopen maanden, waarin ik maximaal 4 uur per nacht geslapen heb in verband met de pijn.
Maar juist omdat het vandaag exact 2 weken geleden is dat de hechtingen erin gegaan zijn, moesten deze er vandaag uitgehaald worden, dus hebben we hiervoor de huisarts gebeld. Mijn eigen huisarts was op vakantie en ik kreeg daarom een vervanger op bezoek. Het was enkel de bedoeling dat hij de uiteinden van de hechtingen eraf zou knippen, omdat het onderhuidse hechtingen waren die vanzelf zouden oplossen.
Deze huisarts dacht dat hij toen er 1 knoopje losgeknipt was, het draadje aan de andere kant er in z'n geheel uitgetrokken kon worden. Nou... ik voel die ruk aan dat draadje nog steeds en zijn eindconclusie was dan ook dat het uit zichzelf aan de binnenkant op moest lossen toen per ongeluk het andere knoopje eraf getrokken was. Ik geloof dat we dat voor zijn krachtoefeningen met zijn pincet ook al aangegeven hadden. Hij gaf me naderhand nog wel het nuttige advies om mijn bovenbeenspier en kuitspier af en toe aan te spannen om deze ook soepel te houden, dus voeg ik deze ook toe aan mijn dagelijkse oefening.
Verder ben ik vandaag gestopt met de medicatie. Ik heb de laatste pil vanmiddag ingenomen en ga nu verder met paracetamol, wat ik langzamerhand ook af ga bouwen.
Ik moet trouwens in de gaten houden of de spalk nog wel goed is. Hij zit steeds ruimer, mede omdat mijn been slinkt en ik ook afgevallen ben. Dus misschien moet ik nog weer een keer terug naar Nijmegen om een nieuw “gipsen been” te laten maken. Even afwachten maar weer dus.
Komende week heb ik op het programma gezet dat ik nog samen met mijn moeder buiten een korte wandeling te gaan maken met krukken. Wat zal ik na zo’n wandeling heerlijk slapen denk ik…

01-03-07 14:00 uur - De veertiende update

Het is vandaag nationale complimentendag, dit las ik van de week al in de krant en werd er op er tijdens het debat van vanmiddag op Nederland 1 aan herinnerd vandaag. Dus ik wil iedereen complementeren met het lezen van mijn website en melden dat het stuk voor stuk toppers zijn, die zich dagelijks door deze saaie stof heen worstelen, om maar een beetje op de hoogte te blijven over hoe het met me gaat. Hiervoor dus bedankt!
Gisteren heb ik even geen stukje geschreven. Op een gegeven moment weet je ook niet meer zo goed wat je iedere dag voor nieuws schrijven moet als je alleen maar het uitzicht hebt op 3 nepbloemen, een klok, een tv en wat er nog wel meer in de kamer staat. Ik heb nog steeds steken in mijn been en slaap slecht, voelde me gisteren ook echt beroerd door diverse redenen. Behoorlijke hoofdpijn zat er dan ook nog eens als extraatje bij, dus had even gewoon geen trek om een dagelijkse update te plaatsen.
Vandaag is Sander weer aanwezig, hij heeft een virus en mag daardoor niet naar de creche, omdat dit virus op kinderen overgebracht kan worden. Aangezien Annemieke en Chris moeten werken, was het voor mij niet zo moeilijk om aan te geven dat hij hier maar moest komen. Hij is vandaag heel erg vrolijk en gezellig, alleen is het zielig om te zien dat hij een aantal keer per dag medicijnen moet krijgen.
Straks maar weer het politieke debat uitzetten, het begint nu wat saai te worden en maar weer verder te kijken naar de topserie "Without a Trace", die zeer verslavend is. Ik had in Nieuw Roden seizoen 2 al gezien, dus na het zien van die 23 afleveringen heb ik seizoen 1 en 3 ook maar besteld. Ben gisteren begonnen aan seizoen 3, nadat ik de eerste 1,5e week seizoen 1 afgekeken heb. Het is in ieder geval een aanrader om deze serie een keer te gaan kijken. Tot de volgende update, dus wie weet tot morgen!

02-03-07 17:30 uur - Een rotdag

Ik weet niet goed hoe ik deze dag moet omschrijven. Ik heb steken aan de zijkant naast mijn knie, het voelt heel apart. Het is net alsof er een band om mijn knie zit die heel strak aangetrokken wordt, maar toch voelt het ook weer anders. Het is niet echt makkelijk om het onder woorden te brengen hoe dit voelt. Mijn spalk geeft verlichting maar irriteert me ook op het moment dat ik hem iets te lang om heb. Het is dus lastig om vandaag me een goede houding te geven, zowel geestelijk als lichamelijk, kortom een enorme rotdag!
Gelukkig is de lasagne nu klaar en ga ik hiervan genieten. Het is 1 van mijn favoriete gerechten, helemaal degene van mijn moeder, dus wie weet voel ik me hierna weer een stuk beter.

03-03-07 22:30 uur - Welkom terug

Vandaag komt iedereen weer terug van vakantie, dus voor degene die terug gekomen zijn, welkom terug en ik hoop dat jullie een lekkere actieve vakantie gehad hebben. Mijn "vakantie" ziet er nog steeds een beetje hetzelfde uit.
De pijn van gisteren is wel gebleven eigenlijk, zojuist dacht ik dat mijn knie erg warm was, maar het blijkt dat mijn scheen en voet gewoon ijskoud is. Ook dit houd ik vandaag en morgen nog even goed in de gaten, want als het zo blijft, moet de huisarts echt even langs gaan komen. Misschien dat dat sowieso geen kwaad kan, dus ik ben benieuwd hoe dit weekend verder zal gaan lopen. Morgen wordt het in ieder geval goed weer en wil ik in de ochtend of begin van de middag even met de rolstoel hierachter het bos in gaan, zodat ik toch een beetje vakantiegevoel krijg.
Morgen moet Heren 1 ook spelen en ik wilde eigenlijk niet aan hockey denken de weken dat ik plat lag, maar het gaat automatisch. Je leeft mee met je team en hoopt dat het goed gaat, maar ach zonder mij moeten ze het ook kunnen, dus dat komt vast goed.

Ow ja, ik heb al een aantal vragen gehad over de lasagne, die heeft natuurlijk wel iets geholpen, hij was heerlijk! Het is maar goed dat ik dat niet iedere dag voorgeschoteld krijg, anders zouden die 5 kg er zo weer aanzitten...

05-03-07 11:15 uur - Gevarieerde dag

Gisteren was het een drukke gevarieerde dag. Ik wist sowieso dat Sander (niet mijn neefje, maar zijn naamgenoot van www.hockeybase.nl) en zijn vrouw Marloes bij me op bezoek zouden komen en dat Annemieke en Chris (mijn zus en zwager) langs zouden komen om met ons chinees te gaan eten.
Maar 's morgens hebben we besloten om mij even te laten luchten. Heerlijk een endje door het bos en langs het water hierachter gelopen, daar is gelukkig een geasfalteerd pad en konden we een behoorlijke rit maken, alleen voel je die hobbels wel. Om 14:30 uur waren we weer thuis en kon ik nog even lekker uitrusten, maar toch ben ik vanaf dat tijdstip non-stop bezig met wat er op dat moment in Roden gebeurd. Ik wil eigenlijk niets met hockey te maken hebben, op het moment dat ik hier op bed lig omdat ik mijn rust hard nodig heb, maar onbewust ga je daar toch aan denken.
Sander en Marloes hadden namens HockeyBase een leuke kaart meegenomen met nog leukere bonnen erin. Heel leuk dat ze langs geweest zijn en het was ook erg gezellig, want zo vaak zien we elkaar niet.
's Avonds hebben Chris en Annemieke ons getrakteerd op Chinees, nou vind ik lasagne lekker, maar Chinees is toch echt de overtreffende trap, het moet alleen wel bij onze chinees gehaald worden, want die kan niet tippen aan diegene in Roden.
Toen ze weg waren kreeg ik later op de avond een mentale terugslag door diverse redenen. We hebben gisteren ook overlegd en besloten de huisarts te laten komen vandaag, ik had namelijk ook weer last van de steken in mijn knie en m'n scheen. Ik heb weinig geslapen en ben nu ook wel een beetje gespannen voor wat de huisarts te zeggen heeft straks. Ik laat het vanavond nog wel even weten wat eruit gekomen is.

05-03-07 18:15 uur - Niets aan de hand

Onze huisarts is zojuist weer vertrokken en ik heb hem de foto's van mijn site laten zien. We hebben het even over de pijn gehad en het hoort er allemaal bij "gelukkig". Het is gewoon pijn doordat het aan het herstellen is. Als ik koorts heb en het litteken warm is, moet ik weer bellen, maar dat is nu niet het geval. Dus ik kan op dit vlak weer met een gerust hart gaan slapen.
Sander heeft trouwens waarschijnlijk "happy weezer" hebben ze vanochtend in het ziekenhuis gemeld. Dit heet in het Nederlands een "blije roggelaar" en gaat vanzelf weer over. Dat scheelt natuurlijk ook weer een hoop.
Verder heb ik vanmiddag mijn fysio gebeld en hem gevraagd of ik binnenkort even door hem behandeld kon worden voor m'n linker knie (mijn beide knieën zijn slecht, alleen rechts had de prioriteit, omdat ik daar meer last van had). Ik merkte gisteren bij het lopen met krukken dat mijn knieschijf links een beetje vast zat, en 6 weken zonder fysiotherapie is voor mij toch wel lang (en nee, niet alleen qua gezelligheid). Dus binnenkort kan ik mijn fysio als het goed is thuis ontvangen.
Goh, deze dag is in ieder geval een stuk beter dan gisteren en ik ben dan dus ook wel opgelucht nu...

06-03-07 14:30 uur - Halverwege

Vandaag exact drie weken geleden ben ik geopereerd. Een mooie dag dus om even terug te kijken.
De eerste drie weken zijn eigenlijk sneller gegaan dan ik van te voren verwacht had. Als ik terugkijk op de afgelopen periode heb ik enorm veel gerust, slaap ingehaald wat hoog nodig was. Voor mijn operatie heb ik ongeveer 3 a 4 maanden maximaal 4 uur per nacht gemaakt en was dus ook vreselijk kapot toen ik eindelijk onder het mes mocht. Pijn maakt moe, maar als je door diezelfde pijn iedere keer wakker wordt, dan heb je wel de nodige slaap in te halen. Dus geluk bij een ongeluk mag ik 6 weken plat liggen om mijn been rust te geven. Je wordt er een totaal ander mens van uiteindelijk, hoewel ik soms nog wel mijn dipjes heb (sorry pap, mam en Ewoud;)).

De operatie zelf is goed gegaan, tijdens de operatie even heftige pijn gehad, omdat de verdoving niet geheel goed gegaan was, maar daarna eigenlijk geen last meer gehad. Ik heb al veel visite gehad en vond het tot nu toe geweldig om deze website up to date te houden. Het drukken op control + f5 gebeurd zo'n 20x per dag ongeveer om te kijken of iemand mijn gastenboek volgeschreven heeft en dat is en blijft voo rmij toch iedere keer een hoogtepunt. Het is net als het wachten op de post, of het weten dat er visite langskomt en je daardoor dus naar buiten blijft staren. Ja, je beleefd niet zo extreem veel in zo'n bed. Eigenlijk best erg als je dat zo leest en dan toch te bedenken dat ik me nog steeds niet verveel.
Verder heb ik iedere dag nog de nodige pillen naar binnen gewerkt, in het begin 11 pillen per dag (Paracetamol en Tramadol), nu zit ik vanaf vandaag nog op 4 paracetamolletjes en wil dat verder afbouwen. Ook standaard is het om om 12:00 uur mezelf te injecteren. Ik zie er werkelijk uit als een junk als je mijn buik bekijkt, zowel rechts als links allemaal kleine blauwe plekjes van de injectienaald. Best raar in het begin om jezelf een injectienaald in je buik te duwen, maar gelukkig is dat best te doen, de ene dag wat beter dan de andere.

Qua gezondheid heb ik dus nog wel steken in mijn been, maar de huisarts heeft mij gisteren verzekerd dat dit geen kwaad kan en het gewoon de herstelpijn is die ik voel. Het enige wat ik nog enigszins als vervelend kan ervaren is dat er een huidzenuw geraakt of doorgesneden is en ik hierdoor een doof gevoel aan de buitenkant van mijn knie heb (in een lengte van ongeveer 15 cm). Dit kan wegtrekken, maar zal ook heel goed kunnen blijven dat ik altijd een doof gevoel op die plek houd (alsof je been slaapt), maar hier is wel mee te leven.
Ach, al met al mag ik nog niet klagen hoe het dus tot nu toe gegaan is en zit er alweer een groot deel op.

De komende weken

De komende weken zal het denk ik wel iets anders worden, ik word zelf fitter en het wordt moeilijker om te liggen. De komende drie weken mag ik in ieder geval nog wel door blijven injecteren en verder gaan met mijn oefeningen. Mijn fysio zal binnenkort langskomen om mijn linker knie wat aan te gaan pakken. Mijn neefje komt nog regelmatig langs en er hebben ook nog diverse personen toegezegd op visite te komen. Ik ga deze tijd gewoon uitliggen en per dag kijken hoe het gaat. En als ik me erg verveel, blijf ik jullie gewoon lastig vallen met doelloze saaie updates. Gek genoeg komen er nog steeds 60 tot 80 personen per dag deze stukjes lezen en dat zorgt er ook voor dat ik hier fanatiek mee door blijf gaan.

Na deze 6 weken zal ik nog twee weken in Steenwijk blijven en me bezig houden met fysiotherapie en het soepel maken van de spieren weer. Na die twee “bedloze” weken is het de bedoeling dat ik weer naar Nieuw Roden terugkeer en dan zal Ewoud mijn nieuwe huisgenoot gaan worden. Hij zal dan mijn "privé-chauffeur" en "privé-broeder" worden in de weken die volgen in plaats van mijn ouders.

In totaal ben ik zeker nog wel een aantal maanden hierna zoet met revalideren, voordat ik de oude (of misschien wel pijnloos en dus geheel herboren) ben. Al met al dus nog een lange weg te gaan en ik wens jullie nog veel leesplezier.
Blijf dus lezen, blijf veel berichten plaatsen op het gastenboek en tot snel allemaal.

07-03-07 12:00 uur - Moraalridder

Zoals een aantal van jullie misschien wel weten ben ik iemand die het liefst de hele wereld wil verbeteren, misschien dat ik mede daarom ook wel dit soort stukjes aan het schrijven ben iedere dag. Een beetje een inzicht geven in hoe het is om er zo'n lange tijd er tussenuit te zijn met alle voors en tegens.
Natuurlijk schrijf ik niet al mijn emoties op papier, maar die zijn er zeer zeker zo af en toe. Je merkt het soms wel aan mijn schrijfwijze, maar dat is niet hetgeen waar ik over wilde schrijven vandaag, dat gaat namelijk over het zitten in een rolstoel.

Afgelopen zondag heb ik een langere rit in de rolstoel gemaakt, samen met mijn ouders. Als je ziet hoe iedereen je dan aankijkt, word je daar soms naar van. Je krijgt zo vreselijk veel respect voor mensen die dit dagelijks mee moeten maken. Waarschijnlijk zie je dit op een gegeven moment niet meer, maar het is toch vreemd dat mensen blijven kijken naar mensen die anders zijn dan dat zij zijn.
Verder zou het in mijn ogen goed zijn als mensen die onder andere wegen en stoepen aanleggen eens zouden kijken, hoe het is voor invaliden die dagelijks in zo'n stoel rond moeten crossen, hoe praktisch alles kan zijn. Zo heb ik al klem gezeten tussen de stoep en de straat, omdat het deel waar je af moet rijden te scherp naar beneden liep, kon ik bijna niet bij de gleuf van de brievenbus om een brief te plaatsen en zo zijn er nog veel meer dingen. Ik weet wel dat het respect voor mensen in een rolstoel alleen maar meer gegroeit is na het rijden in zo'n kreng en weet nu helmaal zeker dat ik dat nooit de rest van mijn leven zou willen doen.
Ach ja, dit alles is de moraalridder in mij natuurlijk.

Over vandaag valt niet heel veel te zeggen eigenlijk, niet al te veel pijn, liggend in mijn bed. Lekker rustig dagje dus vandaag. Vanavond even naar PSV kijken, hoe de jongens zich hopelijk gaan plaatsen voor de volgende ronde. Dat is een voordeel aan mijn vrije tijd, normaal zou ik vanavond op het veld Heren 1 training geven, maar ik kan nu hopelijk genieten van een mooi potje voetbal.

Er is momenteel een storing bij mijn gastenboek, ik heb de helpdesk al gemaild, maar kan niet een reactie geven op de geplaatste berichten. Blijf gerust plaatsen, er komt geheid een antwoord terug, het kan alleen even iets langer duren misschien. Tot snel!

08-03-07 14:30 uur - Best een mooie dag vandaag

Met de titel van dit stukje begint ook een mooi nietszeggend nummer van 1 van mijn favoriete artiesten, Acda en de Munnik. Het was het eerste wat er in mij opkwam toen ik vanochtend wakker werd. Gek is dat, dat je soms opeens een nummer in je hoofd hebt.
Maar het is dan ook wel een heel mooie dag vandaag, heerlijk weer, eindelijk eens geen regen als je door de ramen naar buiten kijkt, maar een blauwe lucht met een paar wolken. Hierdoor hebben mijn moeder en ik besloten om vandaag een stukje te gaan lopen buiten. Wat is dat lekker, gewoon lopen, met krukken en zonder stoel deze keer.
Ik heb maar liefst 6 huizen verder gelopen en weer terug en heb er van genoten. Het enige nadeel is dat als ik de schaatser Sven Kramer na zijn wereldrecordrit op de 5 km van afgelopen week vergelijk met mij na deze wandeling, ik het gevoel heb dat ik helemaal kapot ben en hij vrolijk nog een interview zonder na te hijgen kan geven. Maar nu ik weer een beetje bijgekomen ben en weinig pijn heb, geniet ik er nog steeds van na. Best een mooie dag vandaag.

09-03-07 19:45 uur - Een drukke dag

Ik heb afgelopen nacht zo vreselijk vast geslapen, dat ik vanochtend mijn ogen zowat niet open kon doen. Toch ging vanochtend vroeg de bel alweer, omdat Sander vandaag weer langs zou komen. Het blijft heerlijk om te zien dat hij als de koning te rijk bij mij op het bed zit/ligt, dan vergeet ik alles en iedereen even om mij heen. Heb ook leuk met hem kunnen "spelen", je krijgt steeds meer reacties terug en dat is uiteindelijk geweldig.

Naast Sander heb ik verder nog een aantal mensen op bezoek gehad vandaag, dat is altijd wel heel gezellig.
Ik ben ook weer goed verwend en het is en blijft heerlijke afleiding. Ik krijg gewoon geen tijd om mezelf te vervelen en dat bevalt me maar al te goed. Vanmiddag heb ik overigens wel nog even het geluid van mijn telefoon uitgezet, ik werd toch weer meerdere malen gebeld voor de hockeyclub om te vragen of trainingen wel doorgaan, maar ja, vanuit mijn bed kan ik daar niet over oordelen.
Het weer was niet echt super, dus ik heb maar geen ommetje gemaakt, maar komend weekend zit dat er misschien wel weer even in.

10-03-07 17:45 uur - Missing: A good serie

Ik was gisteravond zo moe, dat ik lekker in slaap gevallen ben en mijn ouders niet eens weg heb horen gaan. Heb ook nu weer heerlijk geslapen en niets gevoeld aan pijn. Vandaag heb ik verder de serie “Without a Trace” afgekeken en ik baal er van dat ik seizoen 4 nog niet kan zien, zou niet weten wanneer hij uitkomt, maar als hij te koop is, ben ik de eerste die hem zal gaan halen. Nu moet ik op zoek naar een andere goede serie, dus als iemand nog een goede en spannende serie weet, dan houd ik me zeer zeker aanbevolen.
Toen de laatste aflevering bekeken was, ben ik samen met mijn vader lekker even naar buiten gelopen. Ik heb weer dezelfde wandeling gemaakt als van de week en ben nu nog steeds moe ervan, maar het is nog steeds heerlijk om dat soort uitjes te maken.

Nog een berichtje voor mijn jongens van Jongens A: PRUTSERS!:@ Ga eens winnen!;) Kan jullie ook geen moment met rust laten he? Nou ja, volgende keer beter en we worden gewoon wel kampioen.

11-03-07 21:00 uur - Een dagje luchten

Wat een heerlijk weer was het vandaag zeg, nog beter dan gisteren zelfs. Het plan was voor vandaag dan ook om weer een ritje te maken met de rolstoel. Eerst wilde ik vanochtend weer eens boven de douche opzoeken. Na deze eerste uitputtingsslag heb ik even gerust en zijn we in de middag gaan wandelen. Omdat mijn team vandaag weer moest spelen, had ik de behoefte om toch even naar een hockeyveld toe te gaan. Ik ben dus samen met mijn ouders naar het hockeyveld in Steenwijk gelopen/gereden.

Heerlijk om weer even aan het veld te staan en een hoop oude bekende te zien. Het was uiteindelijk de bedoeling om naar hockey te kijken, maar nadat ik 20x heb uitgelegd wat er gebeurd was en waarom ik in die rolstoel zat, was de eerste helft alweer afgelopen en trok ik het niet om nog langer te blijven zitten (en was ik het eigenlijk ook best wel zat, om het nog een 21e keer te vertellen). Hierna zijn we maar weer naar huis gegaan en ben ik tot nu nog heel erg aan het uitrusten.

Morgen komt Sander weer gezellig langs, gisteren was hij er overigens ook nog eventjes, omdat mijn zus en haar man naar de verjaardag van Christian waren. Ik was hier ook voor uitgenodigd, maar dat haal ik later nog wel weer een keer in. Ik kijk dus weer enorm uit naar morgen, toch echt het hoogtepunt van de week.

13-03-07 22:45 uur - Een gezellige dag

Eindelijk weer foto's vandaag. Als ik kijk naar wat het populairste is op de site, zie ik dat de meeste mensen graag even naar foto's kijken. Zowel Sander als Ewoud waren vandaag bij ons op bezoek en dat kan niet anders dan een enorm goede combinatie zijn.
Sander was er vanochtend vroeg al weer, maar zoals de laatste dagen steeds, heb ik weer uitgeslapen. Ik merk toch dat ik af en toe behoorlijk moe ben en het heerlijk vind om lekker tot een uur of 9:00 uur mijn ogen dicht te houden. Gisteren was toch heel vermoeiend voor me, ook al zit je alleen in een stoel, of moet je even douchen, je merkt het gek genoeg wel.
Toen Sander en ik uiteindelijk beiden wakker waren, was alle vermoeidheid vergeten en had ik alleen nog maar oog voor hem. Leuk gespeeld en goed gegeten en vooral veel gelachen.
's Middags is Ewoud geweest, heel gezellig, ik had hem al een tijdje (ach, een week lijkt ook heel lang) niet meer gezien. Hij heeft een nieuwe auto, dus ik ben weer in de kleren/schoenen/spalk getakeld en heb ik zijn nieuwste aanwinst bekeken. Nu is het alleen de pest dat ik niet kan wachten tot ik er een keer mee kan rijden. Maar goed, hij mag me er de komende weken eerst in rond gaan rijden, voor ik hem zelf eens mag gaan uittesten. Straks wordt het nog een heel gevecht welke auto we mee gaan nemen als we samen gaan rijden.
Nadat ik gekeken had, mocht hij meteen aan zijn eerste taak van de mantelzorg beginnen (kan hij vast wennen aan zijn taak bij mij thuis straks). Ik blijf het lastig vinden om me helemaal over te geven en zo hulpbehoevend te zijn, maar gelukkig is hij ook streng voor me en is er geen weerwoord mogelijk.
Hij heeft verder nog DVD´s voor me gehaald en hierdoor kan ik weer even vooruit qua films, dus ik hoef me de komende periode niet te vervelen.
Maar zoals ik al zei in het begin had Ewoud zijn camera mee en heeft hij geweldige foto's gemaakt van mijn neefje. Aangezien ik iedereen met alles op de hoogte blijf houden, plaats ik deze foto's ook weer op deze site erbij. Volgende keer als Ewoud er is, gaan we een fotoshoot in mijn rolstoel maken, dus blijf de site in de gaten houden.

13-03-07 17:00 uur - De fysio is geweest

Heerlijk rustig dagje vandaag. Maar het belangrijkste is eigenlijk dat naast Ineke mijn fysio ook is geweest. Hij zou komen voor mijn linker been, omdat ik over het algemeen niet te lang zonder behandelingen kan.
Het was nu ook wel weer behoorlijk nodig, mijn knieschijf zat in het begin weer behoorlijk vast en het voelde ook niet erg prettig. Wat hij over het algemeen altijd doet is beweging proberen te krijgen in mijn knieschijven. Deze gaan bij mij standaard na een tijdje vastzitten en moeten dan weer iets naar binnen geduwd worden, zodat ze weer soepel scharnieren. Hierbij worden vaak de spieren om de knie ook wat losgemaakt. Dit doe ik ongeveer al 12 jaar, minimaal 1x in de week en Bert is voor mij inmiddels dus ook geen onbekende meer. Ik heb hem ooit gevraagd of hij mij niet eens zat was als patiënt, maar ik ben natuurlijk wel een interessant studieobject, waar iedere keer weer wat verrassends mee te beleven valt.
Vandaag is wel weer geconstateerd dat mijn linker knieschijf erg naar buiten gekanteld staat en hier zal ik op den duur ook wel aan geopereerd moeten worden, alleen vandaag was het erg duidelijk te zien. Dat ik waarschijnlijk weer geopereerd zal worden was voor mij al wel bekend. Dezelfde operatie is dan eventueel een optie, maar dan moet ik eerst dit alles maar eens achter de rug hebben en dan eventueel een nieuwe datum plannen in een zomerstop ofzo, want zolang ik been pijn heb, kijk ik het nog gewoon allemaal aan.

14-03-07 23:00 uur - Jeuk en katten

Gisteren begon het opeens erg te jeuken in mijn knie. Het rare is dat je niet kan en mag krabben, het zit diep van binnen en je kunt er niets aan doen. Erg is dat, maar uiteindelijk betekend dit wel dat het aan het herstellen is, dus neem ik het maar voor lief natuurlijk. Omdat ik niet mag krabben ziet het er soms best raar uit, ik "aai" mezelf namelijk, niet omdat ik mezelf zo lief vind, maar omdat je er toch iets aan wil doen. Dus toekomstige visite, kijk hier vooral niet raar van op!

Verder heb ik vanavond samen met mijn ouders de musical Cats op DVD gezien. Zij gaan a.s. zaterdag in Groningen naar deze musical en ik had (natuurlijk) de DVD ervan. Ik ben echt gek op grote musicals en ben in de afgelopen jaren onder andere al bij The Phantom of the Opera, Miss Saigon, Elisabeth, Hair en The Lion King geweest. Als er DVD's van musicals zijn, koop ik ze ook en draai ze helemaal grijs.
In Cats zit een nummer wat ik heel mooi vind, het is ook de "theme-song" van deze musical. Deze tekst spreekt mij erg aan en is denk ik ook voor iedereen in te vullen in zijn/haar leven. Hierdoor wilde ik deze tekst ook met iedereen delen...

Daylight
See the dew on the sunflower
And a rose that is fading
Roses whither away
Like the sunflower
I yearn to turn my face to the dawn
I am waiting for the day . . .

Midnight
Not a sound from the pavement
Has the moon lost her memory?
She is smiling alone
In the lamplight
The withered leaves collect at my feet
And the wind begins to moan

Memory
All alone in the moonlight
I can smile at the old days
I was beautiful then
I remember the time I knew what happiness was
Let the memory live again

Every streetlamp
Seems to beat a fatalistic warning
Someone mutters
And the streetlamp gutters
And soon it will be morning

Daylight
I must wait for the sunrise
I must think of a new life
And I musn't give in
When the dawn comes
Tonight will be a memory too
And a new day will begin

Burnt out ends of smoky days
The stale cold smell of morning
The streetlamp dies, another night is over
Another day is dawning

Touch me
It's so easy to leave me
All alone with the memory
Of my days in the sun
If you touch me
You'll understand what happiness is

Look
A new day has begun

Tot morgen.

16-03-07 20:00 uur – De rillingen stonden me op de rug

Gisteren heb ik even geen stukje geschreven. Ik had overdag al niet veel meegemaakt en 's avonds kreeg ik enorme pijn in mijn rug, waardoor ik ervoor gekozen heb om mijn laptop lekker naast mijn bed te laten staan. Het liggen vergt meer van je lichaam dan alleen je knie natuurlijk. Zo merk ik dat naast de pijn in mijn knie en rug, ik ook last van mijn elleboog heb, omdat ik daar veel op lig. Daarnaast is het bijna niet voor te stellen hoe snel je conditie terugloopt, als je niet zo veel doet. Nu was mijn conditie al enorm goed, dus moeten jullie nagaan hoe die nu is. Ach, het is een leuke uitdaging om dat allemaal straks beter te laten worden, anders verlies ik straks alle potjes tennis die ik wil gaan spelen.

Vandaag heb ik weer visite gekregen en daarna heb ik ervoor gekozen om een enge film aan te zetten. Nou, dat is gelukt hoor! Ik had op een gegeven moment enorme kippenvel en dat is voor mij vaak een teken dat ik hem echt spannend vond. Dus als je zin hebt in een spannende film, dan moet je "When a stranger calls" maar eens bij mij lenen of een keer gaan huren. Tijdens het zien van deze film moet je alleen hopen dat je niet gebeld wordt.
Gisteren heb ik overigens ook nog naar "The Sentinel" gekeken, ook een goede film, die ik zeker nog een keer ga bekijken. Op deze manier vermaak ik me nog steeds en hoef ik me niet veel te vervelen.

Morgen gaan mijn ouders in Groningen naar Cats, dus ben ik voor het eerst een lange tijd alleen thuis. Ik kan mijn spalk nog niet alleen omdoen, dus moet hem misschien de hele avond om houden. Mocht namelijk er iemand aan de deur staan, kan ik diegene niet open doen, of nog erger, als ik naar de WC moet, kan ik daar niet eens heen. Dus even kijken hoe ik dat op ga lossen, misschien dat ik de blauwe brace maar gebruik, die ik in het begin omhad. Deze kan ik zelf aantrekken, alleen mag ik daarmee mijn been niet volledig belasten. Waarschijnlijk kan mijn zus chinees brengen, zodat ik wel lekker kan gaan eten.
Het is dus wel een beetje organiseren, maar het zal vast allemaal wel weer goed gaan. Jullie lezen het morgen of overmorgen wel weer.

18-03-07 15:45 uur - Liever lui dan moe

Nou, gisteren heb ik ook weer goed doorstaan hoor. Vanaf 16:30 uur waren mijn ouders naar Groningen om, zoals eerder al gemeld, naar Cats te gaan. Ze hebben een hele mooie avond gehad uiteindelijk. Ik heb zelf de hele avond tv-kijkend doorgebracht. In het gastenboek had Ewoud al aangegeven dat ik een film die hij meegenomen had moest gaan kijken, dus had ik "Tora! Tora! Tora!" maar in de DVD-speler gedaan. Nou, deze film was vrij saai en omdat mijn zus belde, dat ze mee kwamen eten met mij, heb ik hem ook maar uitgezet.
Het was heel leuk dat Annemieke, Chris en Sander er waren. Ik ben op zaterdagavonden bijna nooit alleen thuis, dus vond het wel prettig dat ze met me mee kwamen eten. Heerlijk genoten van de Chinees die ze meegenomen hadden en daarna een beetje Paul de Leeuw enz. kijken.
's Avonds wat later, was ik zo moe, dat ik uiteindelijk maar geen update meer geplaatst heb.

De trend van gisteravond heb ik vervolgens vandaag doorgezet door er een lekker luie dag van te maken. Ik ben vreemd genoeg erg moe en lig dus ook vandaag maar een beetje te luieren op bed. Morgen wordt het in ieder geval weer een actievere dag, want dan komt Sander natuurlijk weer. Tot morgen (of eerder op het gastenboek).

19-03-07 19:45 uur - Sneeuw en pijn

Eindelijk was het vandaag dan zover, toen ik naar buiten kon kijken vanochtend sneeuwde het, en hard ook. Mijn collega's hebben het nog steeds over de sneeuw van 2 jaar geleden, waardoor ik toen bijna een week niet naar Roden kon rijden. Heerlijk vind ik zo'n dik pak en geweldig was het ook in 2005 om zo'n grote sneeuwpop te maken. Met die pop heb ik uiteindelijk zelfs het RTL Nieuws (weer) en de Telegraaf gehaald. Helaas was het vandaag niet genoeg dat het bleef liggen, maar ik heb de hoop nog steeds niet opgegeven op een echte winter.
Sinds gistermiddag heb ik meer last van mijn knie gekregen. Ik kan er niet echt duidelijk een naam aan geven, maar het is een soort kramp/drukkend gevoel in mijn knie en de spieren er omheen. Het voelt in ieder geval verre van prettig en ik hoop dan maar dat dit ook weer een fase in het herstel is. Wel is me opgevallen dat mijn knieschijf op een andere plek zit dan in het begin, meer naar binnen, waar deze operatie uiteindelijk ook voor moest zorgen. Het is vooral duidelijk te zien aan het litteken, welke eerst recht was, maar nu op de plek van mijn knieschijf krom naar binnen loopt (zal hier binnenkort wel weer een foto van maken). Ik zie dit dus ook als een positief punt en hierdoor kan ik misschien dan ook wel dat rare gevoel krijgen.

Als laatste krijg ik steeds meer mailtjes van mensen die denken dat ik alles al weer kan, dus wil ik toch nog even wat termijnen aangeven, zodat het toch wat duidelijker voor een ieder die pas later mijn site is gaan volgen. Data zijn richtlijnen, dus er kan iets van afgeweken worden.

13-02-07 Geopereerd
20-02-07 Gipsen spalk aangemeten
27-02-07 Hechtingen eruit
29-03-07 Eerste controle in Nijmegen en hopelijk het bed uit en start revalidatie
16-04-07 Rond deze datum weer terug naar huis en kan ik weer lichte werkzaamheden doen
08-05-07 Ik mag weer autorijden
13-06-07 Rond deze datum kan ik weer zware werkzaamheden doen
In juli of augustus hoop ik dat de revalidatie klaar is en dat ik alles weer kan

20-03-07 16:15 uur – Ik heb altijd al gezegd dat ik een hekel aan vis heb

Gisteravond hebben Ewoud en ik eindelijk besloten een deel toe te voegen aan de site. Een speciale site waarop foto´s te zien kunnen zijn van de mensen die deze site bekijken. Gek genoeg had ik verwacht dat de site terug zou lopen namelijk, naar mate het liggen op bed vorderde, maar het tegendeel wordt door jullie allemaal eigenlijk bewezen. Gisteren was het namelijk de drukste dag van de hele maand maart qua aantal bezoekers en vandaag is het hard op weg om dat wederom te verbeteren. Mooi is met dat soort statistieken ook te zien dat zelfs het nieuwe gedeelte na dag 1 meteen de populairste pagina is die bekeken is. Nu hoop ik natuurlijk ook dat iedereen een foto in gaat sturen, wie weet kunnen we er dan nog een mooi groot netwerk van kunnen maken.

Maar goed, genoeg geneuzel, jullie komen natuurlijk ook op deze site om te willen weten hoe het met mij gaat. Ik zei eerder deze week al dat ik niet zoveel meemaak, maar als ik dan wat meemaak is het meteen goed ook.
Ik werd namelijk afgelopen nacht om 4:00 uur wakker en had zo'n vreselijke oorpijn in mijn linker oor. Iedereen kent wel dat gevoel, dat je water in je oor hebt en als je dan je hoofd draait en dan dat krakende gevoel dat het water heen en weer gaat.
Om 4:00 uur dus! Mijn ouders slapen en die bel je dan niet even wakker. Ik kan geen wattenstaafjes halen want die liggen natuurlijk boven, dus heb ik maar veel door de kamer rondgelopen en een beetje tv gekeken (handig al die herhalingen). Zo heb ik een uur geprobeerd de tijd te doden en uiteindelijk ben ik om 5:00 uur maar op mijn linker zij gaan liggen.
Toen ik dat deed voelde ik dat er iets uit viel en bleek er al die tijd en zilvervisje (zie foto) in mijn oor gezeten te hebben. Heel vreemd en vies eigenlijk, af en toe hebben we er hier wel last van, in verband dat het hier altijd vochtige grond is door de karpervijver hier achter het huis. Misschien dat dat kreng dus van het plafond af gevallen is en toevallig recht mijn oor in, maar raar is het in ieder geval wel en de pijn in mijn oor is er nog steeds wel een beetje, dus wil het even in de gaten houden. Je weet tenslotte nooit wat zo'n beest in zo'n holletje doet.

Vanochtend is Jannie op bezoek geweest, was heel gezellig en eigenlijk veel te kort, want we hadden elkaar al zo'n tijd niet meer gezien en gesproken. Ze heeft toen ze weer thuis was foto's gestuurd van Hayden, die in januari getrouwd is met Sally Ann. Jammer genoeg kon ik niet bij het huwelijk zijn in Australië, maar de foto's waren wel leuk om te zien.

Vanmiddag is Bert, mijn fysio nog weer op bezoek geweest en hij heeft mij zoals gewoonlijk weer even zwaar mishandeld. Mijn knie zat losser dan vorige week, maar daardoor was het juist ook pijnlijker en kraakte mijn knie erger dan voorheen. Maar het is achteraf altijd lekker als de behandeling weer voorbij is en kan ik er weer even tegenaan. Volgende week komt hij weer op bezoek.

21-03-07 19:30 uur - Soms zegt stilte meer dan duizend woorden

Het is en blijft lastig om dagelijks weer wat te plaatsen op de site, maar met name deze dagen is het extra lastig. Ik heb gisteren namelijk tot mijn grote schrik te horen gekregen dat iemand die ik ken, afgelopen zondag op 55-jarige leeftijd, veel te jong is overleden.
Gisteren twijfelde ik nog of ik dit bericht wel op mijn site moest plaatsen, maar het is wel iets wat ik meegemaakt heb en mij diep geraakt heeft. Aangezien familie en kennissen van hem deze site ook lezen met enige regelmaat, wilde ik daarom toch kort aandacht hieraan besteden.
Je gaat hierdoor bepaalde dingen even wat minder belangrijk vinden. Door situaties als deze, leer je alles goed te relativeren en alles in een ander context te plaatsen.

Ik wil via deze weg dan ook iedereen die hem goed kende heel veel sterkte toewensen.

22-03-07 20:30 uur - Nog één week

Vandaag over een week weet ik of de operatie uiteindelijk goed geslaagd is. Hiermee zijn er dus 5 weken op bed die erop zitten. Geweldig om nu af te kunnen tellen en te fantaseren over volgende week. Aan tafel eten, boven in mijn eigen bed slapen, staand douchen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Voordat ik al ga nadenken over vrolijk rondhuppelen (alsof ik dat ooit zal doen) moet ik eerst maar even afwachten wat de assistent arts volgende week te zeggen heeft.

Vandaag is Ine weer bij mij langs geweest en hebben we even heerlijk zitten kletsen. De rest van mijn dag was eigenlijk vrij rustig. Ik heb afgelopen nacht niet heel erg goed geslapen, dus heb ik heerlijk liggen luieren vandaag. Ik heb op het moment van dit schrijven opeens weer wat steken in mijn knie, dus maar weer even afwachten hoe het gaat vanavond.
Voor de komende dagen heb ik maar een paar plannen. Morgen hoop ik er even op uit te gaan voor een kleine wandeling en zondag ga ik met Ewoud en Thijmen even een stukje met de rolstoel lopen (sta me bij!). Verder heb ik nog geen plannen dit weekend, maar dat kan morgen weer totaal anders zijn.

24-03-07 20:15 uur - Het voelt als een halve marathon

Gisteren is mijn oma even geweest. Mijn moeder gaat altijd op vrijdag boodschappen doen en ze hebben eerst samen bij mij gegeten. Dat was wel eventjes gezellig. Verder had ik gisteren eigenlijk niets meegemaakt. Hierdoor heb ik er ook voor gekozen om gisteren geen update te plaatsen. Er staat al zo weinig informatie in de updates en als ik alleen maar een beetje zwam om een stukje te krijgen, heeft niemand er iets aan.

In plaats van gisteren, heb ik vandaag een stuk gelopen. Eerst liep ik tot aan het einde van de rij huizen en weer terug. Nu zei ik nadat we weer terug waren bij ons huis, dat ik nog wel even iets verder wilde lopen. Dus uiteindelijk zijn we achterom gegaan, wat betekend dat ik 2,5x zoveel gelopen heb dan normaal. Ik lig dus nu eigenlijk ook voor pampus en ben helemaal kapot. Maar dat maakt het uiteindelijk ook wel weer lekker. Morgen hoop ik ´s avonds een stukje te kunnen schrijven, maar als dat niet gebeurd, willen jullie dan de politie bellen? Ik ben dan bang dat Ewoud en Thijmen mij ergens in het bos hebben achtergelaten in mijn rolstoel...

Dus tot morgen!

25-03-07 20:30 uur - Geen paniek, ik ben er nog!

De politie hoeft niet gebeld te worden, het bleef vandaag enkel bij een paar keer dreigen. We hebben een heerlijk ritje rond de karpervijver gemaakt en het was nog leuk ook, al moet ik wel zeggen dat ik vooral in het begin niet geheel met veel vertrouwen in die stoel zat. Maar toen het meeste water voorbij was, heb ik lekker ontspannen in m'n rolstoel gezeten.
Zoals ik gisteren al schreef zouden Ewoud en Thijmen vandaag langskomen en met mij gaan wandelen. Het was wel zeer vermoeiend voor mij, hoe vreemd ik dat eigenlijk ook vind. Je doet niet veel, maar dit geeft wel aan hoe mijn conditie momenteel is. Ik lig nu eigenlijk nog steeds uit te hijgen van deze enorme wereldrit. Halverwege hebben we nog even bij een bankje stilgestaan en even gezellig gepraat.
Toen we terug waren heeft mijn moeder heerlijke kroepoek gemaakt. Deze kroepoek maak ik af en toe ook thuis en het is erg verslavend spul. We hebben er heerlijk er van genoten, dat mocht ook wel, omdat ik Ewoud er al 2 weken lekker mee maak. Sinds die tijd heeft mijn vader namelijk weer nieuwe meegenomen.
De rest van deze dag ga ik maar lekker luieren. Ik ben namelijk behoorlijk slaperig door alles van vandaag en morgenochtend krijg ik weer bezoek.

27-03-07 22:30 uur - Zes weken alweer

Vandaag, exact zes weken geleden, lag ik er heel anders bij dan nu. De eerste zes weken zouden ook cruciaal zijn in het herstel. Totale rust voor mijn been, m'n bed mocht ik alleen uit als ik mijn gipsen spalk vanaf mijn enkel tot aan mijn lies aanhad. En dit is nu gelukkig bijna allemaal voorbij.
Donderdag is de dag dat ik terug moet naar Nijmegen en ik ben er eigenlijk wel zenuwachtig over en heb mij wel eens wat beter gevoeld dan de afgelopen dagen, maar je moet altijd van het positieve uit proberen te blijven gaan.
Al met al zijn de afgelopen zes weken behoorlijk snel gegaan. Dit heeft veel te maken gehad met de bijna dagelijkse visite die ik tot nu toe gehad heb, de berichten op het gastenboek en het bijhouden van de site. Dit heeft mij allemaal erg verbaasd, want uiteindelijk zag ik tegen deze periode het meeste op (ik moet niet te hard juichen, want ik moet nog ongeveer 3 weken, maar kan straks wel meer het bed uit in ieder geval).

Vandaag heb ik weer meer gelopen en is Bert, de fysio, weer langs geweest. Ik heb bewust ervoor gekozen om twee keer eruit te gaan, ondanks dat ik last van mijn been heb. Dit wilde ik, omdat ik langzaam weer aan de spierkracht en conditie wil werken. Daarnaast was het vandaag qua weer een topdag en was het heerlijk genieten zonder jas in de zon.

Ik hoop dat ik de komende dagen weer wat beter ga slapen en niet te veel na ga denken. Het wordt vanzelf donderdag. Maar morgen zal ik wel weer een stukje plaatsen.

28-03-07 12:00 uur - Beregoed!

Moeilijk kon ik in slaap komen afgelopen nacht, maar wakker worden was vanochtend even moeilijk. Opeens stonden Annemieke en Sander aan mijn bed, beter wakker worden kan bijna niet. Sander heeft vandaag prikjes gekregen en daarna zijn ze bij ons op bezoek gekomen. Gisteren hebben we met z'n drieën een grote beer gekocht voor hem en die hebben we hem vandaag gegeven. Eigenlijk was het de bedoeling dat hij hem met Pasen zou krijgen, maar dat duurt nog zo lang en de beer is zo leuk! Hij begon meteen een aantal keer in zijn neus te happen en er naar te lachen, dus ik denk dat hij het ook een mooi cadeau vond. We hebben er meteen maar een foto van gemaakt, zodat ik deze weer met iedereen kon delen.
Straks gaan we even met zijn allen wandelen om naar de vernieuwde C1000 te kijken. Die is vandaag open gegaan en gaan we dus met kinderwagen en rolstoel daar de boel bewonderen. Vanavond zal ik wel even nog schrijven hoe de rest van de dag gegaan is.

28-03-07 23:15 uur - Hoe kon ik zoiets nou vergeten te melden?

Nu heb ik zowel gisteren als vandaag vergeten te melden dat ik gisteren mijn laatste injectie gehad heb. Ik heb overal blauwe plekjes op m'n buik als herinnering aan de genomen injecties. Deze heb ik zes weken moeten injecteren, om een trombosebeen te voorkomen. Kortom, ik ben junk-af! (gelukkig)
Vanmiddag zou ik naar de C1000 gaan, om even te kijken hoe deze winkel verbouwd is. Het was daar echter zo druk, dat ik er bewust voor gekozen heb om samen met mijn vader maar buiten in de zon te wachten tot Annemieke en mijn moeder de boodschappen hadden gedaan. Daarna hebben we een heerlijke wandeling gemaakt, met rolstoel en kinderwagen. Het was ideaal weer hiervoor, alleen na die tijd was ik zo vreselijk moe, dat ik de rest van de middag en avond bij moest komen. Het was in ieder geval weer een geslaagde dag vandaag, waarbij ik even mijn aandacht op iets anders kon leggen dan morgen.
Ik ben erg benieuwd hoe het morgen zal gaan. De eerste keer zonder spalk gaan staan, kijken of alles goed aangegroeid is en dus ook of de operatie gelukt is. Dit alles maakt het voor mij natuurlijk erg spannend en ben ik ook veel mee bezig. Na morgen kijken we hopelijk alleen maar voorwaarts en kan ik de komende 2,5e week mij volledig gaan richten op het herstel, voordat ik dan weer aan mijn werk ga beginnen.
Ik probeer morgenavond een update te geven over hoe het gegaan is. Morgen moet ik om 14:30 uur röntgenfoto's laten maken en om 15:00 uur heb ik een afspraak met de arts assistent.

29-03-07 20:00 uur - De controle

Vandaag was de dag waar ik zes weken naar uitgekeken heb, maar ook erg tegenop gezien heb. Ik moest terug naar Nijmegen om te controleren of het herstel goed gegaan was. De operatie was al gelukt, maar of het goed zou komen, hing vooral af van de eerste zes weken.
Ik zal proberen zo goed mogelijk uit te leggen wat er precies gebeurd is tijdens deze operatie, zodat ik het duidelijker kan verwoorden hoe de situatie nu is.
Bij de operatie hebben ze rondom de pees een stuk bot losgehaald, zodat de pees met bot en al verplaatst kon worden. Op de plaats waar dat bot geplaatst werd, hebben ze het een beetje bijgeschaafd, zodat het geheel mooi passend geplaatst kon worden op de juiste locatie. Op deze plaats hebben ze drie lange schroeven geplaatst (hier heb ik een paar weken geleden al röntgenfoto's voor geplaatst op de site) die er niet meer uit zullen gaan. Na deze operatie moest ik ook 6 weken mijn been ontlasten door een spalk te gipsen spalk te dragen en veel languit te liggen op een bed in de woonkamer bij mijn ouders.
Vandaag om 14:30 uur na een (enorm) lange autorit naar Nijmegen werden de nieuwe foto's gemaakt. Dit ging allemaal vrij snel, een foto liggend op mijn rug en een foto liggend op mijn rechter zij (voor de mooie doorsnede foto's). Vervolgens mocht ik door naar de arts assistent. Hij moest de foto's beoordelen en aan de hand van voelen bekijken of het allemaal goed gegaan was tot nu toe.
En gelukkig, dat was het! De foto's zagen er goed uit en je kon duidelijk zien dat het bovenste deel van de "breuk" aan het herstellen was. Je kan deze operatie ook een beetje zien als een geregisseerde botbreuk dus en dat moet met rust herstellen. Enig verschil met deze operatie is dat de spierkracht enorm afgenomen is en dat de komende maanden weer moet gaan herstellen. We hebben vanmiddag dan ook het vervolg doorgenomen van de herstelperiode. Ik zit halverwege het herstel van de breuk, dat duurt ongeveer 12 weken voordat dat weer helemaal hersteld is en ik zit nu op 6 weken, dus op de helft.

De komende twee weken moet ik onder begeleiding van mijn fysio mijn bovenbeenspier sterker maken en het afbouwen van het gebruik van de spalk. Ik mag straks voor het eerst zonder spalk naar de wc lopen, maar dat is wel een grote stap voor me, waar ik psychisch even overheen moet stappen. Over twee weken gaat als het goed is alles zonder spalk en over 6 weken zonder krukken.
Als de breuk volledig hersteld is, ben ik nog zeker een paar maanden bezig met krachttraining om alle spierkracht weer in de benen terug te krijgen. Kortom, nog een lange weg te gaan

De rit terug was een stuk prettiger dan de heenreis. Het gevoel is dan een stuk beter, alleen ik merk nu wel dat er een hoop mee gelopen, gedraaid, gevoelt is en heb ik wel wat meer pijn. Ik hoop dus dat dit hierdoor niet een warrig verhaal geworden is, anders hoor ik het vanzelf wel. Ik ga nu dus maar rusten met een heerlijk gevoel!

30-03-07 0:00 uur - Mijn eerste stapjes

Nou, ik heb zojuist de eerste stappen gemaakt zonder spalk. Wat is dat enorm eng en gek zeg! Je voelt alsof je enorm veel gedronken hebt, totaal niet stevig op de benen. Je moet echt opnieuw leren lopen en het gaat echt stapje voor stapje. Je kan je niet voorstellen dat je zo moet nadenken over elke stap die je moet zetten. Met name op de terugweg werd het steeds zwaarder en had ik soms moeite met een stap van 5 centimeter. Maar het was enorm zwaar en ik ga zo maar weer lekker slapen. De eerste stappen van de revalidatie zijn in ieder geval genomen...

31-03-07 17:15 uur - Steeds iets meer ondernemen

Na het nieuws dat het allemaal goed gegaan is, ben ik ook wat meer aan het ondernemen. Zo ben ik al een aantal keer zonder spalk mijn bed uit geweest en vandaag zelfs staand kunnen douchen. Het zijn zulke kleine dingetjes die voor jezelf zo belangrijk zijn dat je ze weer kan en hierdoor merk je ook dat het vooruit gaat.
Verder kom ik zojuist van de nieuwe C1000. Ik had hem nog niet gezien en had gezegd dat ik wel mee wilde met de auto. Dus uiteindelijk heb ik deze totaal verbouwde winkel ook even kunnen bekijken. Dit is voor mij ook weer een hele overwinning dat ik daar heen geweest ben en daar rond "gelopen" heb. Wel met spalk overigens, want zonder moet ik er echt nog steeds niet aan denken.
Het leren lopen is dan ook wel heel erg vreemd. Janny schreef in mijn gastenboek dat ik dan wist hoe Sander zich over een jaar zou voelen, maar gelukkig hoeft hij niet na te denken bij elke stap die hij zet. Het is wat dat betreft heel apart, want mijn hersenen laten mijn been wel verplaatsen, alleen mijn been herkent die prikkel nog niet helemaal. Dit maakt het dus enorm zwaar om je been te verplaatsen, maar ik blijf flink oefenen, want over twee weken wil ik zonder spalk kunnen rondlopen.

01-04-07 23:00 uur - Kleine stapjes

Gisteravond viel het me even zwaar om te merken hoe ver ik eigenlijk teruggezakt ben qua spierkracht. Natuurlijk heb ik een tijd in het gips gezeten en is mijn been hierdoor ook zwakker geworden. De pees zat altijd op een andere plaats en daar moet mijn lichaam nu langzaam aan wennen. Hierdoor is het moeilijk om goed te kunnen lopen en dat valt me eigenlijk vies tegen.
Ik weet wel dat het uiteindelijk steeds beter zal gaan worden, dus ik hoop dat dat ook snel zal gaan gebeuren. Morgen komt mijn fysio weer langs en dan gaan we aan de spierkracht van mijn bovenbeen en de kracht en eventueel buiging van mijn knie werken (hier ga ik althans vanuit). Al met al ga ik wel met kleine stapjes vooruit. Ik weet ook dat ik in een revalidatieperiode altijd eerst één stap achteruit moet, om vervolgens twee stappen vooruit moet gaan. Daar houd ik me dus maar aan vast, al is het op de momenten dat je achteruit gaat altijd even lastig.
Maar goed, genoeg over mijn been. Ik heb vandaag namelijk ook weer visite gehad. Wieke kwam met vier spelers van Jongens A (Marc, Wouter, Roel en Tim) langs. Ik vond het heel leuk om de jongens weer even op bezoek gehad te hebben. Ik wil via deze weg Jongens A ook even bedanken voor het cadeau, ik zal er zeer zeker een mooie DVD voor gaan halen.

02-04-07 23:00 uur - De eerste fysiotherapie

Vandaag is Bert, mijn fysio, langs geweest om mij voor het eerst te behandelen voor mijn rechter knie. Ik heb diverse oefeningen gekregen waarbij ik mijn spieren moet gaan versterken, waardoor ik straks weer wat makkelijker kan lopen en mijn been kan buigen. Ik heb voor mij redelijk zware oefeningen gekregen om mee te beginnen en heb al flink geoefend vandaag.
Het lopen is ook bekeken en aangepakt, dat gaat nu al wel een stukje beter. Het blijft alleen enorm vermoeiend om een paar stappen te kunnen zetten. Donderdag komt Bert weer en ik hoop dat ik dan al een stuk verder ben en het allemaal een stukje makkelijker gaat.

Tot morgen!

03-04-07 23:00 uur - Spierpijn

Dat ik gisteren oefeningen heb gekregen en ook heb uitgevoerd merkte ik vandaag wel aan de spieren. Ik besef opeens na 7 weken dat ik nog spieren in mijn benen heb en ik voel ze ook nog eens allemaal. Wel mooi om te merken dat het uiteindelijk “stap voor stap” beter gaat.
Sander is vandaag ook nog weer onverwacht de hele middag langs geweest. Dit was natuurlijk wel heel leuk en mooi om te zien dat hij net als gisteren in een vrolijke bui was. Als die jongen moet lachen, gaan mijn mondhoeken ook automatisch omhoog, dus was ik daardoor ook vrolijk.
Toch blijft het de laatste dagen af en toe lastig voor me om me nog een houding te geven in bed en heb ook een korter lontje in sommige gevallen. Maar gelukkig kan ik altijd terugvallen op mijn oefeningen, waarna ik heerlijk uit kan rusten van de inspanning. Maar vooral met dit lekkere weer, heb ik af en toe zwaar de behoefte om het bed uit te springen. Morgen er maar weer eens buiten een wandeling maken...

04-04-07 22:30 uur - Een baaldag

Ik heb vandaag een slechte dag. Het gaat vanaf wakker worden (na een slechte nacht gemaakt te hebben) tot aan nu eigenlijk de hele dag al niet echt lekker met me. Ik ben gisteren denk ik wat over-fanatiek geweest met mijn oefeningen, dat ik vandaag de hele dag last van mijn knie gehad heb.
Ik wil zo graag snel overal vanaf zijn, maar het duurt in ieder geval nog een tijd, dus moet ik af en toe even wat rustiger en minder enthousiast aan doen op alle vlakken. Dat is niet echt iets wat in mijn karakter zit, maar zo leer ik dat misschien ook nog eens.
Verder heb ik eindelijk een "Vaste gast" toe kunnen voegen. Ik hoop dat er nu toch nog echt velen mogen volgen (heb al veel toezeggingen, alleen weinig uitvoeringen helaas ;-) ).
Morgenochtend krijg ik weer bezoek en ’s middags komt mijn fysio weer langs om te kijken hoe nu verder. Tot morgen!

05-04-07 23:30 uur - Verandering

Gek is het eigenlijk, dat sommige dingen van de één op andere dag kunnen veranderen. Ik ervaar dit momenteel ook best vaak, maar zie het ook wel regelmatig om mij heen. Geestelijk, lichamelijk, gevoelens en meer van dit soort dingen kunnen in één keer omslaan.
Geestelijk schommelt het hier per dag wel wat heen en weer, dit heeft meerdere oorzaken natuurlijk, maar uiteindelijk heeft het vaak betrekking op de lichamelijke oorzaken.
Gisteren was een fysiek slechte dag, met heel veel pijn. Maar toen ik vanochtend weer wakker werd, was de pijn grotendeels weg.
Uiteindelijk was de oorzaak toch dat ik te veel, te snel wilde en hierdoor te weinig rust ingebouwd heb. Ik ben het gewend om overal als een sneltrein doorheen te gaan. Alles willen aanpakken wat er op mijn weg komt, maar dat kan in sommige situaties slecht uitpakken. Juist met mijn werk als hockeytrainer had ik moeten weten dat er af en toe rustperiodes ingebouwd moeten worden bij grote krachtsinspanningen.
Vandaag heb ik weer samen met Bert, mijn fysio, oefeningen gedaan om (beter) te leren lopen. Het gaat al een stuk beter dan vorige week, maar wat ik wel merk is dat het voornamelijk bij mij de angst is wat regeert.
Er komt zo vreselijk veel op je af, de ene verandering na de ander. Zo heb ik bijvoorbeeld nooit geweten dat lopen zo vreselijk moeilijk kon zijn als dat ik het nu ervaar, ik moet momenteel echt overal op letten. Staat mijn voet wel recht, heb ik mijn heup wel recht boven mijn voet, buig ik mijn knie wel genoeg door, zet ik wel genoeg gewicht op mijn been en ontzie ik hem niet te weinig.
Het is de bedoeling dat ik dinsdag mijn been weer 90 graden kan buigen, dus dat is iets om erg naar uit te kijken. Woensdag hoop ik hierdoor weer voor het eerst normaal in een stoel te kunnen zitten na 8 weken dat niet meer gekund te hebben. Eindelijk weer eens aan tafel kunnen eten of normaal de auto in kunnen om ergens heen te gaan.
Maar eerst eens kijken wat de dag van morgen me weer te bieden heeft, wie weet veranderd alles zo maar weer. Tot morgen!

07-04-07 23:30 uur - Shoppen

Gisteren heb ik even niets geschreven omdat ik naast het bezoek van mijn oma eigenlijk niets meegemaakt heb.
Vandaag was echter totaal anders. Ik had mijn bed nu wel een beetje gezien en wilde wat lichaamsbeweging hebben. Mijn ouders zouden vandaag naar de stad gaan om paasboodschappen te doen en ik ben uiteindelijk meegegaan. Voor het eerst zo'n groot stuk lopen en ik moet zeggen dat ik het heerlijk vond. Nog niet eerder in acht weken had ik zoveel gelopen en ik kon even rustig uitrusten in de Free Record Shop, waar ik even de nodige films weer uitgezocht heb voor de komende week.
Op de terugweg heb ik nog even met de nodige mensen gepraat en uiteindelijk ben ik enorm moe in de auto gaan liggen. De rest van de dag heb ik eigenlijk niets gedaan behalve rusten in mijn bed. Ik ben momenteel ook erg moe, maar heb wel een enorm voldaan en trots gevoel dat het zo goed gegaan is.
Als laatste wil ik melden dat mijn Jongens A vandaag met 7-0 van de nummer 2 gewonnen hebben, waardoor we eventueel bij mijn eerste wedstrijd dat ik er weer bij kan zijn kampioen kunnen worden. Dus het zou geweldig zijn als ik straks bij de eerste wedstrijd die ik weer als coach op de bank kan zitten, meteen een feestje heb.

Morgen (of eigenlijk over een half uur) is het Pasen, dus ik wens een ieder hierbij alvast een vrolijk Pasen toe.

08-04-07 23:30 uur - Vrolijk Pasen

Het is eerste paasdag en met deze dag is de laatste week aangebroken die ik bij mijn ouders verblijf als gevolg van mijn operatie. De laatste dagen staan vooral in het teken van verbeteringen. Nadat ik gisteren voor het eerst een lang stuk gelopen heb in de stad met spalk, heb ik vandaag weer een nieuwe ontwikkeling gehad. Ik ben vandaag met mijn vader voor het eerst buiten gelopen zonder spalk.
Het gaat gelukkig steeds beter en het lopen wordt steeds makkelijker, maar dit voelde wel echt als een behoorlijke overwinning voor mezelf. Weer een stapje in de goede richting, al heb ik de rest van de dag wel weer voor Pampus op bed gelegen. Niet voor te stellen hoeveel kracht zoiets kost, maar morgen ga ik het gewoon weer doen en zo naast mijn spierkracht, ook mijn conditie opbouwen.
Ik voel me in ieder geval een stuk beter dan van de week en kijk ook met veel plezier uit naar de komende week.

Ik wens iedereen voor morgen nog een goede tweede paasdag toe en hoop dat niet iedereen in een file komt te staan bij één of andere meubelboulevard. Tot morgen!

10-04-07 23:15 uur - 90 Graden

Vanochtend is Bert, mijn fysio, weer langs geweest. Het lopen gaat best goed nu, alleen moet ik er aan denken dat ik mijn heup en schouder boven mijn voet houd. Verder moet ik mijn been niet teveel ontlasten, maar juist de belasting wat zwaarder gaan maken. Daarnaast was vandaag de test of mijn been 90 graden kon buigen, zodat ik kan gaan zitten. Dit lukte uiteindelijk heel goed, alleen nog niet heel lang.
De komende dagen zal ik vaker op stoel of op de rand van het bed gaan zitten, zodat ik het steeds langer vol ga houden. Ook heb ik nieuwe oefeningen gekregen om verder meer kracht in het been te krijgen, bij deze oefening kraakt mijn knie vreselijk en dat voel je ook. Dit is een onprettig geluid en gevoel, maar dat komt omdat mijn knieën weer moeten "smeren". Dit bereik je door meer beweging van het kniegewricht en dan gaat het vanzelf over als het goed is.
Toen Bert er was, kwam Sander hier weer. Gisteren was hij er ook en hebben we nog een leuke foto gemaakt die ik hier weer plaats (Het lijkt af en toe wel een foto-pagina voor Sander, maar dat krijg je vanzelf als je zo trots bent op zo'n neefje). We mochten vanmiddag weer even kort op hem oppassen, maar nadat hij gegeten had werd ik zo vreselijk moe, dat ik 's middags ben gaan slapen. Dit overviel me echt, want ik slaap de laatste nachten opeens vreselijk goed en voel me ook hele goed en opgewekt.
In ieder geval wordt donderdag het bed opgehaald, daarna zal ik gelukkig niet meer dag en nacht op bed liggen, maar komt de mobiele fase steeds actiever naar voren.

11-04-07 23:15 uur - Geknipt

Ik heb vandaag mezelf een beetje getest en heb het één en ander ondernomen. Allereerst had er om 7:14 uur iemand mij al uit bed gebeld (en geen voicemail ingesproken), dus de dag begon tegen mijn zin in enorm vroeg. Vanochtend heb ik lekker lui gedaan en 's middags ben ik even naar mijn zus geweest. Vervolgens ben ik naar de kapper gegaan, omdat ik mijn haar weer veel te lang geworden vond en er nodig weer wat af gehaald moest worden.
Toen ik uiteindelijk klaar was bij de kapper wilde ik even nog naar de hockeyclub om daar even naar wat trainingen te kijken en wat te praten met een aantal trainers welke ik tijden niet gesproken heb. Ik vond dit heel erg leuk en gezellig, maar merkte uiteindelijk wel dat ik nog niet heel veel aan kan. Volgende week moet ik hiervoor nog maar verder kijken, maar anderhalf uur is denk ik wel het maximum wat ik zo'n beetje aankan voorlopig nog.
Uiteindelijk viel me dit toch een beetje tegen, maar aan de andere kant ben ik ook blij dat ik dit alweer heb kunnen doen. Als ik kijk naar hoe snel het allemaal gaat, kan het volgende week ook geheel weer anders zijn.
De rest van de avond heb ik maar rustig aan gedaan en lekker uitgerust, want ik voel mijn been nu wel een beetje. Morgen een rustige dag, alleen wordt het bed hier weggehaald en zal ik vanaf morgen vanaf de bank dit stukje gaan typen. Tot morgen!

12-04-07 14:15 uur - Bedloos

Ik wilde even melden dat het bed zojuist is opgehaald. Ik heb zojuist zittend aan tafel gegeten, maar dat is nog wel heel onwennig allemaal, maar je voelt je meteen een stuk vrijer als je wat meer kan.
Ik lig nu languit op de bank aan de andere kant van de kamer, zo zie je weer eens wat nieuwe dingen hier in huis. Straks maar weer even een wandeling buiten gaan maken, om toch even te genieten van het lekkere weer. Vanavond komt er waarschijnlijk wel weer een update voor de rest van de dag.

12-04-07 23:30 uur - Steeds meer ondernemen

Ik heb vandaag weer meer ondernomen dan de afgelopen dagen. Toen het bed weggehaald was, heb ik samen met mijn moeder weer een stukje gelopen. Nadat we bij de buren even op de koffie geweest zijn, zijn we doorgegaan naar mijn oma om daar ook nog even wat te drinken.
Zondag ga ik namelijk weer naar huis, dus kan ik nu nog overal even langs voor deze dag, want het komt namelijk opeens wel snel dichterbij en omdat ik me zo goed voel dat wil ik ook wel wat ondernemen.
's Avonds ben ik dan ook nog even samen met mijn ouders naar de stad gegaan. Ik wilde nog wat polo's halen, maar helaas waren de Adidas-polo's (die ik het liefst heb) er niet meer. Deze komen waarschijnlijk volgende week pas weer, dus zonder iets te kopen kon ik Visscher Sport zo weer uitlopen (na het zien en spreken van weer veel te veel bekenden die daar rondliepen). Vervolgens zijn we nog even naar Beute gegaan omdat mijn internetkabel naar de knoppen was. Hierdoor kon ik niet meer op internet en ook al zit ik nu languit op de bank, het is vervelend om even geen internet te hebben. Straks ga ik naar boven en slaap ik voor het eerst weer in mijn eigen bed. Tot morgen!

14-04-07 09:15 uur - Verjaardag

Mijn moeder is vandaag jarig, mede hierdoor heb ik gisteravond geen stukje meer getypt. Ik heb de laptop gewoon dichtgedaan en om twaalf uur haar twee kaartjes gegeven voor Holiday on Ice. Ik wilde mijn ouders iets extra's geven dit jaar, omdat ze zo geweldig goed voor mij gezorgd hebben de afgelopen periode. Hiernaast neem ik ze ook nog een keer mee uit eten in een goed restaurant, maar daarvoor wil ik eerst zelf langer en lekkerder kunnen zitten dan dat ik nu kan.
Dit zal waarschijnlijk het laatste stukje zijn wat ik vanuit Steenwijk zal typen, want morgen staat de grote verhuizing naar Nieuw Roden op het programma. Ik heb er enorm veel zin in om weer terug in mijn huis te komen, maar aan de andere kant zal ik het hier thuis ook enorm gaan missen. Je trekt in die 9 weken toch behoorlijk intensief weer op met je ouders en mijn band met hun is altijd al behoorlijk close geweest.
Daarnaast zit er in mij ook nog een stuk onzekerheid. Als eerste namelijk die trap, hoe moet ik daar in vredesnaam op en af komen? Daarnaast zal het werken ook langzamerhand beginnen, heerlijk, maar toch ook wel eng om weer het op te starten allemaal. Op deze vragen krijg ik ook alleen maar antwoord als ik ze onderga, dus gooi me maar voor de leeuwen, dat werkt vaak toch makkelijker.
Het is voor zowel mij als mijn ouders een enorme geruststelling dat Ewoud morgen ook bij me intrekt. Als hij er niet was geweest, had ik morgen nog niet eens naar huis gekund en had ik waarschijnlijk nog minimaal 4 weken extra bij mijn ouders moeten zitten.
Maar dat is allemaal morgen pas, vandaag gaan we eerst nog even deze periode afsluiten met taart en de verjaardag van mijn moeder, een dubbel feest.

Allemaal tot morgen vanuit Nieuw Roden!

16-04-07 20:45 uur - Back home

Gisteren was het dan zover, de rit naar Nieuw Roden om weer naar mijn eigen huis te gaan. Na de fysiek toch wel redelijk zware rit kwamen we uiteindelijk om 15:30 uur aan. Wel vreemd om te zien dat opeens de bloemist die beneden mij zat, verhuisd is naar een ander pand en ik binnenkort een kapster onder me krijg.
Nadat ik de autorit achter de rug had kwam het volgende waar ik enorm tegenop gezien had, de trap. Ik heb namelijk een ruimtebesparende trap, deze is aan de ene kant breed en aan de andere kant smal. De volgende trede is precies andersom en daardoor niet echt makkelijk op en af te lopen, helemaal op het moment dat als je met twee krukken en een mank pootje naar boven moet proberen te komen.
Toen mijn ouders alle meegebrachte spullen netjes opgeruimd hadden, zijn zij uiteindelijk weer richting Steenwijk vertrokken en ben ik even samen met Ewoud even doorgelopen naar Jelmer, de eigenaar van de bloemenwinkel. Hij was aan het werk in zijn nieuwe pand en daar hebben we even gekeken en kort bijgepraat, waarna we doorgereden zijn naar de Chinees om voor de eerste twee dagen Chinees te halen om te vieren dat zowel Ewoud als ik nu (weer) op de Dorpsstraat 4a wonen.
Ik ben, zoals ik eergisteren ook al schreef, erg blij dat Ewoud de komende tijd bij mij in zal wonen. Hierdoor heb ik nog hulp nodig en anders had ik bij mijn ouders moeten blijven en hadden zij mij dagelijks heen en weer naar Roden moeten brengen voor mijn werk. Ik moet namelijk in ieder geval nog een aantal weken met krukken lopen en kan daardoor niet veel in huis doen. Zojuist hebben Ewoud en ik alvast even boodschappen gehaald en zijn we even bij Ewoud zijn ouders geweest. Nu zijn we al anderhalve dag verder en het bevalt ons beide nog steeds erg goed. Het is natuurlijk wel even vreemd en even wennen om zo opeens voor iemand te moeten zorgen. Maar het is gezellig en gaat enorm goed en we gaan er beiden ook absoluut vanuit dat dit wel zo zal blijven.
Morgen is het de bedoeling dat ik mijn gezicht weer even laat zien op mijn werk en even kijken of dat allemaal goed gaat.
Tijdens het schrijven van dit stukje heeft Ewoud nog een foto geschoten, deze zal ik meteen hier plaatsen. Let niet op de rommel, want er moeten nog wat spullen opgeruimd worden.
Ik zal proberen om hier morgen weer wat over te schrijven, maar mijn laptop is nog niet continue aangesloten op internet, dus gaat het updaten even wat lastiger. Woensdag heb ik hier de juiste kabel voor en kan ik er gewoon weer een dagelijkse update opzetten. Ik houd ook vanuit Nieuw Roden iedereen de komende periode dus gewoon weer op de hoogte van de vorderingen, maar voor nu eerst tot morgen!

17-04-07 22:00 uur - De eerste keer werken

Vandaag ben ik voor het eerst weer naar IFMEC geweest. Dit is het kantoor waar ik werk en ik had wel weer zin om iets anders te gaan doen dan alleen maar liggen op bed of op de bank. Uiteindelijk ben ik daar twee uur geweest, alleen merkte ik op het eind wel dat ik het niet goed vol kon houden.
Het zitten kost me nog erg veel kracht en het is nog steeds net alsof ik een strakke band om mijn knie heb zitten. Het moet allemaal opgerekt worden, waardoor ik meer kan zitten en beter kan buigen. Ik heb hierna dan ook de rest van de dag op de bank gelegen om mijn been rust te geven.
Bah, het valt me eigenlijk vies tegen, maar het betekent dus toch dat ik alles zeer rustig aan moet opbouwen. Ik zal dus nog beter naar mijn lichaam moeten luisteren en het nog iets rustiger op moeten gaan bouwen. Het gaat de goede kant wel op, alleen moet ik misschien toch even wat meer rust nog in gaan bouwen.
Morgen zal ik dit alles weer gaan bespreken met mijn fysio. Mijn vader komt me morgenochtend ophalen, zodat ik voor het eerst sinds de operatie naar hem toe kan gaan, in plaats van dat hij bij mij komt. Ik ben benieuwd hoe hij de vorderingen vindt, maar ik hoop wel dat ik volgende week op de hometrainer mag gaan beginnen met fietsen. Ik laat het jullie morgen weer weten, tot morgen!

18-04-07 23:15 uur - Retourtje Steenwijk

Zoals ik gisteren al gemeld had, was het de bedoeling dat ik vandaag weer even terug naar Steenwijk zou gaan om mijn fysio te bezoeken. Mijn vader heeft mij vandaag opgehaald en nadat de nodige spullen die achtergebleven waren na afgelopen zondag allemaal binnenstonden en opgeruimd waren, zijn we naar Steenwijk vertrokken.
Bij de fysio heb ik diverse krachtoefeningen uit moeten proberen en meegekregen om thuis weer mee aan de slag te gaan. Ik moet wel goed naar m'n lichaam blijven luisteren en niet te hard van stapel lopen, maar daar was ik gisteren alweer goed achter gekomen.
Het is de bedoeling dat ik volgende week een gecombineerde afspraak heb, dit houdt dus in dat ik waarschijnlijk de hometrainer onder begeleiding mag gaan betreden en uitproberen. Het gaat dus de goede kant op met de kracht en ik lig nog geheel op schema.
Nadat ik bij Bert geweest was, heb ik met m'n ouders gegeten en zijn we daarna doorgegaan naar mijn zus en m'n neefje, want daar wilde ik natuurlijk nog wel even naartoe. Ik heb hem nu ook voor het eerst zien omrollen van z'n buik naar z'n rug, voor een 5 maand oude baby toch wel vrij snel volgens mij, dus dat was wel weer leuk en gezellig.
Uiteindelijk aan het einde van de middag heeft mijn vader me weer teruggebracht naar huis en ben ik 's avonds nog even naar de hockeyclub geweest om bij Heren 1 te gaan kijken. Althans, dat kijken was de bedoeling, maar ik kon het niet laten om op een gegeven moment af en toe wat te roepen. Ik moet wel zeggen dat het heerlijk voelt om weer langs de lijn te staan en wat aanwijzingen te kunnen geven, maar na een drukke dag als deze, voelde ik wel mijn been weer en ben ik niet al te lang gebleven.
Morgen ga ik weer even aan het werk bij IFMEC voor 1,5 uur ongeveer en ga ik de rest van de dag waarschijnlijk niets doen. Ja, heel misschien ga ik nog even naar de receptie van Bloemen en Zo. Morgen gaat de winkel namelijk open, maar het hangt er even vanaf hoe mijn onderdanen, zoals ik mijn benen vaak wel noem, zich houden. Je leest het morgen wel weer, tot morgen!

21-04-07 14:30 uur - Even afwezig

Zoals een aantal misschien wel gemerkt hebben, waren er de afgelopen twee dagen geen updates van mijn kant. Ik had donderdag de gehele dag namelijk geen internet tot mijn beschikking, omdat @home eruit lag hier. Nu was er over afgelopen donderdag dan ook verder vrij weinig te vertellen, want ik heb eigenlijk niets ondernomen. Alleen Lars was even op bezoek geweest en voor de rest heb ik hangend op de bank naar de tv gekeken.
Gisteren heb ik 's morgens eerst even gewerkt weer. Het ging nu wel weer een stuk beter dan afgelopen dinsdag, maar ook nu heb ik na die tijd wel weer last van mijn been gehad. Wel op een andere manier dan afgelopen dinsdag, maar ik denk dat we weersverandering krijgen. Voor deze operatie voelde ik dat altijd al in beide knieën, maar het is nu wel even een stukje heviger. Ik heb hierdoor afgelopen nacht ook zeer beroerd en weinig geslapen en ben eigenlijk een uur geleden pas mijn bed uitgekomen om mijn benen zo lang mogelijk rust te geven. Straks om 16:10 uur spelen we namelijk met Jongens A (mijn eerste wedstrijd in 10 weken weer als coach) tegen HVA uit Assen een wedstrijd waarin we bij minimaal een gelijk spel kampioen kunnen worden, maar we gaan natuurlijk wel voor de winst. Maar ik wil dus wel graag bij deze wedstrijd aanwezig zijn, helemaal omdat we de afgelopen twee seizoenen hiervoor net op een tweede plek geëindigd zijn.
Ik weet nog niet wanneer ik de volgende update plaats, vanavond of morgen, dat hangt een beetje af van de benen. In ieder geval: tot de volgende keer!

22-04-07 22:30 uur - Goed gevoel

Ik schreef gisteren al dat ik naar het hockeyveld ging om een kampioenswedstrijd met Jongens A te gaan spelen. Dit heeft uiteindelijk geresulteerd in een 5-0 overwinning. Niet alleen die overwinning en dus ook het kampioenschap (voor het eerst in 3 jaar, nadat ik de afgelopen jaren elk jaar 2e geworden was) maakte het voor mij een mooie dag, maar vooral ook dat ik weer na 10 weken op het veld plaats heb kunnen nemen in de dug-out. Het voelde heerlijk en ik was ook erg op mijn gemak tijdens het spel. Wel merkte ik na de wedstrijd dat ik totaal afgepeigerd was en kon ik uiteindelijk met een heerlijk gevoel naar huis.
Vandaag ben ik ook weer naar het veld gegaan, alleen stond nu de wedstrijd van Heren 1 op het programma. De tegenstander van vandaag, Ares, is altijd een speciale voor mij. Ares is de club van Jurmain, een vriend van mij die ik al jaren ken en de club waar ik bijna naar toe gegaan was in plaats van Roden. Ik vind het altijd heel erg leuk om tegen dat team te spelen. Maar vandaag wilde ik ook deze wedstrijd winnen. Vorige week heeft mijn team namelijk nog met 8-1 verloren in en tegen Zwolle, dus bij mijn terugkeer als coach wilde ik uiteindelijk met een overwinning van het veld stappen. Nu was dit ook niet zo moeilijk, want er stond een enorm gretige ploeg na vorige week in het veld. Uiteindelijk hebben we Ares dan ook verslagen met maar liefst 6-0. Dit weekend stond dus eindelijk weer eens in het teken van hockey en ik moet zeggen dat het mij uitstekend bevallen is. De rest van de avond ga ik alleen rustig op de bank hangen om mijn benen goed rust te geven, zodat ik morgen weer bij IFMEC aan de slag kan voor ongeveer 2/2,5 uur.
Tot morgen!

24-04-07 23:45 uur - Weer even op en neer naar Steenwijk

Vandaag zijn Ewoud en ik naar Steenwijk gegaan, omdat ik weer naar de fysio toe moest. Aangezien ik bij Bert blijf, om mijn behandeling af te maken, moesten we voor de behandeling even op en neer.
Vandaag mocht ik voor het eerst op de hometrainer, heerlijk om weer wat te kunnen bewegen en wat energie kwijt te raken. Het kost wel vreselijk veel kracht, maar ik koos er bewust voor om met wat meer weerstand erop te zetten. Het trappen om niets vind ik namelijk vreselijk en ik wil dus wel merken dat ik echt aan het fietsen ben. Nadat ik 10 minuten op de hometrainer gezwoegd had, mocht ik vervolgens lopen op de hometrainer, maar na 5 minuten was ik echt kapot. Het blijft een vreemd gevoel om te merken dat je van het begin af aan weer met alles moet starten, zo durfde ik dus nog niet los te lopen met één hand op de loopband en heb ik me continue vast gehouden met twee handen.
Na de loopband moest ik vervolgens nog even voor Bert gaan lopen om te kijken naar hoe het lopen allemaal ging. Ik heb heel vaak heen en weer moeten strompelen en ik merkte dat het niet echt makkelijk ging. Het frustreerde mij op een gegeven moment en ik werd er ook enorm onzeker door vreemd genoeg. Het lopen gaat wel goed, maar als je er zo bij moet nadenken is het vreselijk lastig en luistert je hoofd nog niet goed naar je lichaam en andersom.
Na alle fysieke oefeningen, heeft Bert mijn linker knie nog even weer wat los gemaakt en zijn we uiteindelijk weer terug naar huis gegaan. Van dit fysio-avontuur heeft Ewoud weer allemaal foto's gemaakt, die ook weer op de site te zien zijn.
Vanavond heb ik voor het eerst weer training gegeven aan Dames 1, dit ging allemaal heel goed, zo af en toe zittend op een barkruk. Ik ben blij om te zien hoe ik dat ook langzamerhand op kan pakken en dat geeft ook wel een goed gevoel. Morgen maar weer even kijken wat de dag zal brengen. Tot morgen!